وبلاگ حقوقی توحید جلایری نیا

واخواهی از نظر لغوی حاصل مصدر “واخواندن” است و واخواندن به معنای اعتراض کردن آمده است. در واقع اعتراض معادل واخواهی در زبان فارسی است. اما اصلاح “واخواهی” در آیین دادرسی مدنی، تنها به شکایتی ابلاغ میشود که محکوم علیه غایب نسبت به حکم غیابی در دادگاه صادر کننده حکم مطرح میکند.در نظامهای بزرگ دادرسی، ضمن اینکه احترام به اصل تناظر مورد تاکید قرار گرفته و مقررات ابلاغ به گونه ای تدوین شده که با اجرای آنها خوانده از دعوایی که علیه او اقامه شده است آگاه شود تا از فرصت و امکان دفاع که در اختیار او قرار می گیرد استفاده کند، اما در عین حال شرکت نکردن خوانده در دادرسی و حتی تردید در آگاهی او از دادرسی، به شرط اجرای مقررات ابلاغ، مانعی در رسیدگی دعوای خواهان و صدور حکم شمرده نشده است. در مقابل حقی که بدین ترتیب برای خواهان پیش بینی شده، حق اعتراض خوانده به حکم غیابی قرار داده شده است.واخواهی شکایتی است که ویژه ی احکام غیابی است. احکام حضوری قابل واخواهی نیستند.معیارغیابی بودنِ حکم در قانون ارائه گردیده ست. به این ترتیب، “هرگاه خوانده یا وکیل یا قائم مقام یا نماینده قانونی وی در هیچ یک از جلسات دادگاه حاضر نشده و به طور کتبی نیز دفاع ننموده باشند “…. رسیدگی غیابی بوده و حکم غیابی صادر میگردد. تمامی حکم هایی که دادگاههای عمومی و انقلاب در دعاوی حقوقی صادر می کنند، توسط محکوم علیه غایب، در مهلت مقرر، قابل واخواهی است، صرف نظر از اینکه حکم صادر شده با توجه به نوع دعوا یا میزان خواسته ی آن، قابل تجدید نظر باشد یا نباشد.ماده ۳۰۵ قانون آیین دادرسی مدنی بیان میدارد: “محکوم علیه غایب حق دارد به حکم غیابی اعتراض نماید. این اعتراض واخواهی نامیده می‌شود. دادخواست واخواهی در دادگاه‌صادر کننده حکم غی وبلاگ حقوقی توحید جلایری نیا...